Natura 2000 : la Fontaine Pétrifiante

De verstenende fontein, wat is dat?

Gedurende 190 miljoen jaar is de vorming van deze heropleving het gevolg geweest van een breuk die twee groepen gesteenten met zeer verschillende fysieke kenmerken scheidde. Hier is hoe!
Het water dat uit deze waterval stroomt, is afkomstig van het Plateau d'Emparis, gelegen op een hoogte van 2 meter. Het is daarom hogerop dat het water infiltreert door lagen van doorlatend sedimentair gesteente, rijk aan oplosbare kalksteen, en geladen met calciumbicarbonaat. Onderweg komen ze een nieuw soort gesteente tegen. Het is een Hercynische kelder, samengesteld uit ondoordringbare kristallijne rotsen. Het aldus geblokkeerde water wordt gedwongen de as van de breuk te volgen om weer aan de oppervlakte te komen.
Op dit punt komt het water in contact met de lucht, waardoor een chemische reactie ontstaat. Het resultaat creëert een zacht sedimentair gesteente, kalktuff genoemd. Deze tufsteen, geelachtig van kleur, neigt naar oranje, hoopt zich in de loop van de tijd op in opeenvolgende lagen.
Vaak vangt dit gesteente plantenfragmenten op. Wanneer deze uiteenvallen, laten ze holtes achter die holle buizen en cellen vormen met een holle uitstraling die kenmerkend is voor tufsteen. Zo kan de afdruk van deze planten miljoenen jaren bewaard blijven.
De Petrifying Fountain is dus niet alleen een simpele waterval, maar ook een tufsteen.
Ter informatie: in het verleden werd kalktufsteen gebruikt als bouwmateriaal voor huizen in de omliggende dorpen. Gemakkelijk te modelleren dankzij zijn porositeit, lichtheid en weerstand, en werd voornamelijk gebruikt voor sierstukken (raamkozijnen, deurlijsten, enz.).


De bewoners van de Verstenende Fontein:

Deze tufsteen is een leefgebied voor vele zeldzame, opmerkelijke en soms bedreigde dier- en plantensoorten (hoewel de meeste hiervan niet exclusief zijn voor tufsteen)
Onder hen gebruikt de gewone kikker, waargenomen tot 2 meter boven zeeniveau, kleine reservoirs om zijn eieren te leggen. Gedeeltelijk beschermd in Frankrijk, is het vangen of slachten ervan verboden.
De meest verbazingwekkende flora wordt aangetroffen in de directe omgeving van de tufsteen, op het niveau van de heropleving. Dit wetland, een veenmoeras genoemd, herbergt een formatie van dichte, laaggelegen kruidachtige planten, gedomineerd door Davall's zegge.
Verschillende soorten bryophyten (mossen) gedijen daar ook, wat een bijzonder biologisch belang biedt: het zijn de enige planten die het merendeel van de genetische kenmerken van de eerste koloniserende planten op aarde hebben behouden.
Deze bryofyten koloniseren verschillende plaatsen, zoals kale rotsen of rotsspleten. Hun afval draagt ​​bij aan de vorming van humus, vertraagt ​​de verdamping en helpt het bodemvocht op peil te houden.

Tufa's zijn zeldzame bergecosystemen en vormen prioritaire habitats voor Europa. Daarom wordt deze tufsteen beschermd onder een prefectuurbiotoopbeschermingsbesluit (APPB) en geïntegreerd in het Europese Natura 2000-netwerk.
Deze omgevingen zijn kwetsbaar, ga niet van het pad af (ook al is het verleidelijk om foto's te maken)!