Een uitgelezen moment, een bijzondere emotie, hij vertelt over een sterke herinnering in Oisans.
FLorian deelt graag zijn passie en brengt emoties over met grote eenvoud. Een sportfanaat met een groot hart, verliefd op zijn bergen, die Oisans op de mooiste manier belichaamt met 3 medailles in para-cycling op de Olympische Spelen van Tokio 2020. Het was dus heel natuurlijk dat we hem vroegen om ons over "zijn" Oisans te vertellen, om een sterke herinnering op te roepen, wanneer op dat moment, op die plek, de magie gebeurt...
Zonder aarzeling vertelt hij over een herfstmiddag in 2014. Rond het middaguur ging hij met zijn allereerste handbike op pad, vergezeld door zijn zusje Laetitia, destijds 13 jaar oud. Florian houdt van autorijden in de herfst. Er zijn dan weinig auto's op de weg, de kleuren zijn fel en het landschap verandert elke week.
Ze rollen naar Allemonden geniet van de lange Romanche-vlakte om op te warmen. Op het programma voor deze prachtige novemberdag staat een nog nooit eerder ondernomen beklimming: de col du Sabot.
Deze kleine pas, met een hoogte van 2 meter, is toch onopvallend vergeleken met zijn beroemde buren. Boven Vaujany, het eindigt in een doodlopende weg en komt uit op de passen van Glandon en Croix de Fer op de voorgrond, en dan op de Mont Blanc op de achtergrond.
Florian en Laetitia kennen de opkomst van Vaujany ; niet de gemakkelijkste, onregelmatig, met steile stukken die niet onderschat mogen worden. Gelukkig zorgen de gehuchten die je doorkruist voor een aangenaam ritme.
Eenmaal aangekomen in Collet, boven het laatste gehucht, stoppen ze om een hapje te eten terwijl ze uitkijken over de bergweiden boven hen, waar de kleine gemeenschappelijke weg kronkelt. "Vanaf hier realiseren we ons niet dat we pas de helft van de klim achter de rug hebben. “Ik had niet gedacht dat deze pas zo hoog was”, zegt Florian achteraf.
Ze gingen weer op pad voor het laatste stuk, over de bergweiden, over het kleine asfaltweggetje, tussen koeienmest en grind, voor de laatste 700 meter hoogteverschil. De zachte herfstzon kleurt het landschap, ze zijn alleen, ondergedompeld in de goudgele weiden.
En dan eindelijk de pas… Net op tijd voor de zonsondergang voor hen, terwijl deze in de inkeping van de vallei stort. De laatste zonnestraal van de dag, als een knipoog naar dit bijzondere moment tussen broer en zus, naar deze kleine overwinning van het bereiken van een pas die uiteindelijk toch niet zo makkelijk bleek te zijn.
"Ik stop niet als ik moe ben, ik stop als ik klaar ben "
Tijdens de afdaling worden ze ingehaald door de nacht. De geuren van de herfst en de vochtigheid zorgen ervoor dat deze dag in hun geheugen gegrift staat. Een van die momenten die we ons herinneren, waar we als gezin nog eens over praten en die misschien het verlangen opwekken om anderen te ervaren, om opnieuw verrast te worden door de moeilijkheid zonder op te geven, om altijd door te zetten.
Terugkijkend waren alle ingrediënten voor een toekomstige medaillewinnaar aanwezig, op de kleine weg van col du Sabot. Een bergbeklimmer met een passie voor sport, geïnspireerd door een ruig gebied, gevormd door een veeleisend terrein, veerkrachtig ondanks de harde omstandigheden van het leven in de bergen.
Florian is een vriendelijke, toegankelijke man met een geest zo hard als graniet. Hij heeft alle karaktereigenschappen van het gebied waar hij is opgegroeid; gastvrij en stoer tegelijk.
Florians volgende sportevenement: Cervia, Italië, voor zijn 2e Ironman, dit keer met een tijdrituitdaging... Wordt vervolgd in september 2022.
PRIJZEN:
Ironman 2 gekruld, in Barcelona, Spanje, in 2017 en Cervia, Italië, in 2018.
3 Olympische medailles, één van elke kleur op de Paralympische Spelen van Tokio 2020.
Kampioen van Frankrijk (CLM en CEL) van 2018 tot 2021
Wereldkampioenschap Para-cycling 2021 : 3e CLM en 3e CEL
Wereldbeker Paracycling 2021 : 2e in de CLM
Thema's
